Podczas czytania wielu lektur, poznałam dużo różnych postaci, lecz żadna z nich nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak Antygona. Jest ona postacią tytułową tragedii Sofoklesa, żyła w Tebach za czasów Panowania Kreona. Antygona pochodzi z kazirodzczego związku Edypa i Jokasty, jest siostrą Ismeny oraz, tragicznie zmarłych Eteoklesa i Polinejkesa. Zaręczyła się z Hajmonem, synem ówczesnego władcy. Antygona posiada usposobienie, które było w czasach jej życia, niespotykane. Jest uosobieniem kochającej siostry i córki (to ona towarzyszyła Edypowi - ślepcowi w jego tułaczce). Należy ona do osób wrażliwych, jest zarazem porywcza i gwałtowna. Kiedy Kreon zakazał pochówku jej brata, nie namyślała się ani chwili i zdecydowała, że złamie jego zakaz. Bohaterkę charakteryzuje odwaga i siła - nie boi się pochować brata wiedząc, że czeka ją za to kara. Swoją śmiałość Antygona wykazała w kłótni z Kreonem, któremu tylko ona potrafiła się przeciwstawić co pokazuje również jej wielki upór. Antygona jest buntowniczką. Przeciwstawia się Kreonowi i buntuje przeciw jego rozkazowi, łamiącemu święte prawa boskie. Uważa, że każdy jest równy w społeczeństwie, nie boi się mówić tego co myśli przed Kreonem. Jest idealistką, jej buntowniczy charakter nie pozwala jej siedzieć cicho, pragnie czynić to, co uważa za słuszne. Jest ona osobą bezkompromisową i przedsiębiorczą - nie uznajac żadnych kompromisów, dąży do tego co sobie postanowi. Jest ona bardzo pobożna, sądzi, że prawa boskie są ponad prawami ludzkimi. Slowa Antygony po złapaniu jej na próbie pochówku brata: „Jam to spełniła, zaprzeczać nie myślę” mogą mówić o jej szlachetności, gdyż przyznaje się do winy. Z jej punktu widzenia, zaprzeczenie tego co zrobiła, było by jednak nierespektowaniem praw boskich, które są dla niej najważniejsze. Bohaterka ma również wady, które łatwo zauważyć. Najważniejszą z nich jest duma, którą grzeszy popełniając hybris. Duma przesłania jej cel, do którego zaciekle dąży. W tragedii łatwo dostrzegamy ideały Antygony i jej poglądy życiowe. Dziewczyna nie uznaje władzy, według niej każdy czlowiek ma swoje racje i prawa bez względu na stopień w społeczeństwie.Twierdzi, że niezaprzeczalne prawa boskie są najważniejsze. Przekonujemy się o tym gdy mówi: „Nie Zeus przecież obwieścił to prawo, Ni wola Diki, podziemnych bóstw siostry, A nie mniemałam, by ukaz twój ostry Tyle miał wagi i siły w człowieku, Aby mógł łamać święte prawa boże” Jestem pełna uznania dla Antygony, jej odwagi i siły. Sądzę, iż jest szlachetną i dobrą osobą, która oddała własne zycie w imię swoich ideałów. Przełamuje ona stereotyp kobiety, która nie bierze udziału w życiu publicznym. Jestem pewna, że pomimo jej wad, Antygona jest idealnym wzorcem do naśladowania.