W dzisiejszych czasach ludzie żyją w nieustającym biegu, wciąż pędzą niewiadomo dokąd i niewiadomo nawet po co. Egzystencja staje się płytka, kiedy brak czasu na jakiekolwiek przyjemności i z drugiej strony, kiedy mamy ten czas jedynie na nie, a szkoda go nam na czynności elementarne dla zycia kulturalnego! Coraz rzadziej sięga się po literaturę, po naprawdę wartościowe pozycje, a przecież jak twierdzi Poul Hazard „Książki uczą wiedzy najtrudniejszej – znajomości ludzkiego serca.” Postaram się uzasadnić tą sentencje na wybranych przykładach.Ze wszystkich lektur szkolnych, które czytałem, dwie szczególnie pasują mi do tematu. Pierwsza to „Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego . Losy głównych bohaterów w czasach rusyfikacji pokazują z jednej strony komfornistyczną i oportunistyczną stronę natury ludzkiej. Widzimy jak łatwo jest człowiekowi wyprzeć się moralności na rzecz własnej wygody, tak jak Marcin Borowicz, kiedy go poznajemy, poddawał się biernie polityce zaborców. Z drugiej strony jednak mamy Andrzeja Radka, od początku czyniącego wszelkie wysiłki w celu zachowania tożsamości narodowej, ochrony kultury i pielęgnacji patriotyzmu. Uparty i zdeterminowany w swoim działaniu, włsane serce oddał narodowi.Chciałbym także poruszyć temat moralności na przykładzie „Dziadów cz. II” Adama Mickiewicza. Czytając i analizując poznajemy kilka najważniejszych w życiu prawd i zaznajamiamy się z dwoma stronami ludzkiego serca. Pierwsza to kiedy bohaterownie grzeszyli i postępowali niemoralnie za życia, a druga gdy muszą zadośćuczynić za wszystkie popełnione błedy. Dowiadujemy się, że jeżeli człowiek oczekuje wsparcia i pomocy innych, sam również musi nią służyć. Ludzie o hardym sercu nie zaznają zbawienia, podobnie jak Ci którzy lekceważą czyjąś miłość lub takie osoby, które w swoim życia zaznały jedynie szczęścia lub jedynia rozpaczy.Na podstawie dwóch omówionych przeze mnie powyżej lektur doskonale widać jak wiele książki mówią czytelnikowi o naturze ludzkiej i jego sercu. Należy czytać, by oderwać się od spraw przyziemnych! Trzeba pozwolić by nasze życie mogło rozgrywać się na dwóch płaszczyznach, z jednej strony tu gdzie teraz jesteśmy, a z drugiej w sferze wyobraźni! Aby jeszcze lepiej zobrazować tok mojego myślenia posłuże się przykładami książek, których nie znajdziemy w kanonie lektur szkolnych.„Dzień Szakala” to powieść sensacyjna brytyjskiego pisarza Fredericka Forsytha. Warto poruszyć jej temat gdyż doskonale pokazuje na przykładzie bohaterów jak rozbieżna jest natura ludzka. Z jednej strony komisarz Claude Lebel, typowy francuski detektyw policyjny, spokojny, lecz twardy człowiek polegający przede wszystkim na rutynie, doświadczeniu i policyjnych zasobach archiwalnych, przejawiający przy tym dozę genialnej intuicji. Ten pozytywny bohater. Z drugiej mamy Szakala, człowieka amoralnego, traktującego zabijanie jako profesję wykonywaną z zimną krwią i bez wyrzutów sumienia. Czytając tego typu książki, trzymające w napięciu, pełne zagadek i tajemnic, odkrywając z każdą stroną kolejne cechy charakteru bohaterów, znakomicie poznajemy przeróżne właściwości naszego serca. Zaczynamy w myślach debatować nad tym, dlaczego istnieje zło absolutne, a nie istnieje takowe zło, co popycha ludzi do zachwań nielogicznych i jak to się dzieje, że każdy z nas popełnia tak wiele błedów w swoim życiu. Powieści sensacyjne, kryminały i tym podobne gatunki są doskonałym sposobem, by skłonić nas do myślenia.Z drugiej strony jednak mamy autobiografie, w których więcej jest prawdziwych odczuć niż fikcji literackiej, dlatego czytając poznajemy autentycznego bohatera, z którym niejednokrotnie sami możemy się utożsamiać. Przykład książki jednej z ikon XX wieku, słynnego piłkarza Pele. Niezwykła historia życia i kariery Edsona Arantesa do Nascimento: od miasteczka w brazylijskim interiorze i grę w piłkę na ulicy w "bosonogich" drużynach, pierwsze mecze międzynarodowe, Puchar Świata, pieniądze zarabiane, tracone i znów zarabiane - na milionowych transferach, reklamach, filmie - przez małżeństwo, rozwód, romanse, po światowe życie, honorowe szlachectwo nadane przez królową Elżbietę II, spotkania z papieżem, Henrym Kissingerem, politykę i tekę ministra. W tej książce Pelé odsłania całą prawdę o sobie i ukazuje prawdziwego człowieka ukrytego za ikoną brazylijskiego bohatera narodowego i największego króla piłki nożnej, widzimy jak to się stało, że biedny chłopak z prowincji stał się światową sławą.Myslę, że temat mogę rozwinąć jeszcze korzystając z przykładu filmowego. „Ksiązki uczą wiedzy najtrudniejszej – znajomości ludzkiego serca.” Czytamy, wyobrażamy sobie sytuacje, mamy własny obraz całej akcji w głowie. Pierwsza książka jaka przyszła mi tu do głowy to „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza. Biorąc pod uwagę lekturę a ekranizacje doskonale widać, że aby poznać głównych bohaterów trzeba najpierw wziąć do ręki książke! Należy zaznajomić się z takimi postaciami jakie wykreował autor, nim zobaczymy wersje zmienioną i niejako już narzuconą nam przez reżysera.Podsumowując chciałbym zacytować słowa Józefa Czechowicza: „Kto czyta, żyje wielokrotnie. Kto zaś z książkami obcować nie chce – na jeden żywot jest skazany.” Sądzę, że swoją argumentacją uzasadniłem podaną tezę.